Na het overlijden van Jaap is er via verschillende publicaties in zowel landelijke media als in een boek aandacht geschonken aan deze verschrikkelijke gebeurtenis

Dat een beet van een teek kan leiden tot de ziekte van Lyme is algemeen bekend. Maar we zijn niet of nauwelijks op de hoogte van het bestaan van TBE. Dit terwijl het tekenencefalitis-virus, ook wel ‘tick-borne encephalitis’ (TBE) kan zorgen voor een hersen(vlies)ontsteking. Onze vijfde vriend Jaap verloor in 2017 zelfs de strijd tegen dit virus. Dit mag niemand anders overkomen. Daarom is er door de familie van Jaap na zijn dood aandacht geschonken aan zijn trieste verhaal. Hieronder staan enkele van deze publicaties vermeld:

Online publicaties

• Artikel in De Telegraaf: Jaap overleed na tekenbeet
• Artikel in PZC (Zeeuws Nieuws): Corry van Os verloor haar zoon Jaap aan tekenvirus TBE
• Artikel Stichting Tekenbeetziekten: Jaap overleed door een tekenbeet
• Artikel in de Margriet: Mijn verhaal: ‘Ik verloor mijn zoon door een tekenbeet’

Publicaties in De Telegraaf

Publicatie in De Telegraaf van 26 juni 2019:

Publicatie van De Telegraaf op 12 juli 2019:

Publicatie in het boek “Aan het sterfbed”

Schrijfster Korine van Veldhuijsen, nicht van Jaap en Age, maakte een boek waarin nabestaanden vertellen over een overlijden dat hen diep heeft geraakt. In dit boek is ook het verhaal van Age over het sterfbed van zijn broer opgeluisterd. Hieronder een korte tekst uit dit verhaal:

“Begin oktober krijgen we van Jaaps jeugdvriend Robert een mooie verrassing: hij heeft speciaal voor Jaap een liedje geschreven en gecomponeerd; ‘The Waiting’.

‘Oh we’re waiting. We’re waiting. For you to carry on. Oh we’re waiting. And the waiting. It’s weighing down on us all’

Dit nummer raakt me diep. Telkens weer. Ook de steunbetuigingen van familie en vrienden: het bellen, het bidden en de berichten doen me zo ontzettend goed. Jaap verkeert inmiddels niet meer in een coma, maar in een staat van onderbewustzijn. Zijn hersenen vergelijkt de behandelend arts met een oude transistorradio: meestal is er ruis en als er even een helder signaal is, valt dit al snel weer weg. Nog steeds houdt het medische team hoop op herstel.

Eind oktober reis ik met Jaaps vriendengroep Richard, Arjan en Robert af naar Stockholm. Jaap kijkt helder uit zijn ogen als wij hem op vrijdag bezoeken. Als Richard hem een Ajax-shirt laat zien, heeft hij zijn ogen daarop gericht. Hoop vlamt weer op. Maar op zaterdag is er weinig contact. Dit weerhoudt ons er niet van om spontaan een Opel D-Kadett-clubvergadering te beleggen naast Jaaps bed. In onze jeugd hebben wij deze club opgericht. Het is Jaaps lievelingsauto. ‘Het bestuur van de Opel D-Kadett-club is bijeen’, spreken wij plechtig. Wij vergaderen over hoe het nu verder moet en welke Opels we onlangs gezien hebben. Het gaat nergens over, maar we hebben wel lol.

Ook verhaalt één van de jongens over die keer dat ze licht beschonken na het stappen friet hadden gehaald, die vervolgens op de grond was gevallen. Ze schraapten de patatten bijeen en warmden deze thuis in de magnetron op. Na deze anekdote zeg ik tegen Jaap: ‘Lust jij ook een patatje?’ En dit is een bijzonder moment, want om Jaaps lippen verschijnt een glimlach, iets dat wij nog niet eerder hebben gezien. We luisteren het lied ‘The Waiting’ van Robert op CD. Wij zijn zeer ontroerd, maar Jaap reageert er niet op.”

Ben je benieuwd naar het volledige verhaal van Age over zijn broer Jaap “Wat zou Jaap gekozen hebben?”, bestel dan het boek AAN HET STERFBED bij boekenwereld.com.