In de tweede helft van 2017 pendelde ik vaak heen en weer tussen Nederland en Zweden. De reden laat zich raden: mijn broertje Jaap lag ernstig ziek in het ziekenhuis vanwege TBE. Ik bracht heel wat uurtjes door in het ziekenhuis, waar ik me liet bijpraten door de specialisten over Jaap’s toestand, maar ook urenlang naast zijn bed zat, naar mijn broer te staren terwijl hij in een soort onderbewuste staat verkeerde. Soms reageerde hij op wat je zei, maar vaak ook niet. Het was hartverscheurend.

Ziekenhuiskamers hebben de vervelende gewoonte om nogal saai te zijn. Dus besloot ik op 6 september, Jaap’s verjaardag, een boek cadeau te geven in de hoop dat hij het ooit zelf zou kunnen lezen. Tot die tijd las ik het tijdens ieder bezoek aan hem voor. Maar dit was geen gewoon boek, nee, dit was “Het eeuwige gezeik,” geschreven door de dynamische duo’s van Giphart en Kluun. Dit boek ging over waarom we nooit wereldkampioen werden, maar in 2022 wel! Dankzij, en hou je vast, de KNVB.

Jaap was namelijk een voetbalfanaat pur sang. Voetbal was voor hem niet zomaar een spelletje met een bal; het was een passie die door zijn aderen stroomde. Jaap voetbalde jarenlang bij de Swifterbantse amateurclub Swift 64. En laten we wel wezen, hij was stukken beter dan ik. Hij stond op de rechterflank, of het nu als rechtshalf was of als opkomend rechtsback. Hij trainde fanatiek, won regelmatig met zijn team, en trapte ook buiten het veld menig balletje op de plaatselijke grasveldjes

Jaap was Ajax fan in hart en nieren. Voor hem was de club niet minder dan legendarisch. Die Europacup-overwinningen in de jaren ’90? Jaap ging net als heel Nederland uit zijn dak.

Nu, Jaap was behoorlijk fanatiek als Ajax-fan, dus je kunt je wel voorstellen dat hij niet meteen stond te juichen toen zijn teamgenoot Gerard Wijnands een prijsvraag won en ze met hun team namens PSV naar AC Milaan mochten. “Ik ga niet in een PSV-shirt lopen,” mompelde hij. Uiteindelijk ging hij toch overstag en was hij stiekem wel trots dat hij met zijn team tegen een Italiaans jeugdteam mocht voetballen. Maar het hoogtepunt was toch wel toen hij legendes als Marco van Basten, Ruud Gullit en Frank Rijkaard in het echt ontmoette. Die ontmoeting haalde zelfs de Voetbal International dat jaar!

Ze bezochten dat tripje de wedstrijd AC Milan tegen Sampdoria. In het indrukwekkende San Siro stadion. Jaren later vertelde Jaap nog regelmatig over deze speciale belevenis. Het wakkerde zijn liefde voor het spelletje alleen maar aan.

Als echte Ajax fan belde Jaap steevast na iedere ontmoeting tussen Ajax en PSV met PSV fan en fietsende vriend Arjan van Egmond. De inzet was altijd een kratje bier. Wie verloor gaf de ander een kratje bier. Het laatste kratje hebben we nog steeds in ons bezit.

En dan die bijzondere reis die onze vader ons cadeau deed, “kies een plek in de wereld en we gaan er samen naartoe.” Jaap hoefde niet lang na te denken. “Wil je dan met mij naar drie speciale voetbalwedstrijden gaan?” En zo geschiedde. Maar geen kleine wedstrijdjes hoor, nee, ze gingen naar Anfield om Liverpool te zien spelen. Vervolgens naar het Emirates Stadium van Arsenal. De reis werd afgesloten met een wedstrijd in Estadio Santiago Bernabéu van Real Madrid.

Jaap was ook een groot fan van Oranje. Samen gingen we naar het WK voetbal van 1998 in Frankrijk en naar het EK voetbal van 2004 in Portugal. En beiden keren haalden we bijna de finale.

Onze laatste live wedstrijd samen was in 2016, op Jaap’s verjaardag nota bene. In Stockholm, waar Zweden tegen Nederland speelde. Het werd 1-1.

De keuze om Jaap tijdens zijn ziektebed voor te lezen uit het boek “Het eeuwige gezeik” was daarom een bewuste keuze. Hij hield immers van voetbal en oranje. Ik gaf het hem kado op zijn verjaardag. Precies een jaar na de wedstrijd Zweden – Nederland.

Het voorlezen uit “Het eeuwige gezeik” was voor mij een manier om Jaap te herinneren aan al die bijzondere momenten, aan wedstrijden waar we live bij waren, of die we samen keken. We zullen nooit weten of Jaap deze verhalen echt goed kon horen, maar wat ik wel zag was dat zijn gezichtsuitdrukking veranderde. Soms lachte hij breeduit, soms huilde ik stilletjes, wetende dat ik nooit meer met Jaap een wedstrijd zou kunnen kijken. In die ietwat muffe, saaie ziekenhuiskamer was het voorlezen voor mij een soort uitlaatklep.

“Het eeuwige gezeik” neemt je mee op een hilarische reis door de geschiedenis van het Nederlands voetbal. Het onthult waarom Nederland nooit de wereldtitel heeft veroverd, maar dankzij een briljant plan van de KNVB in 2022 eindelijk triomfeert. En terwijl Kluun en Giphart je vermaken met anekdotes en absurde gebeurtenissen, herinnert het boek je aan de glorie, de gemiste kansen, en de bijna-momenten die het Nederlandse voetbal heeft gekend.

Met het voorlezen van het boek werden we herinnerd aan de glorie van het Europese kampioenschap in 1988, maar ook aan de talloze gemiste kansen op wereldkampioenschappen en Europese kampioenschappen. Ik las ook voor over de beruchte karatetrap van Nigel de Jong, de 25 minuten als wereldkampioen in 1974, en het “Ja, we worden wereldkampioen, neeeehhh hij mist” mislukte schot van Arjan Robben tegen Spanje op zondag 11 juli 2010 in het Soccer City stadion in Johannesburg, Zuid-Afrika..

In het afsluitende hoofdstuk beschreven Kluun en Giphard een briljant plan van de KNVB. Ik las Jaap vlak voor zijn overlijden voor dat 2022 het jaar zou worden waarin Nederland eindelijk de wereldtitel verovert. Voor hem is Oranje dus eeuwig wereldkampioen!

Voor Jaap is Nederland dus eeuwig Wereldkampioen voetballen 📚⚽🏆

Jaap, rust zacht, vriend.
We hebben samen heel wat mooie voetbalmomenten beleefd.
En het laatste kratje bier bewaren we in jouw nagedachtenis.
Proost! ⚽🍻❤️