English text below

Toen ik voor het eerst een song over Jaap schreef ben ik hem Mick Johnston gaan noemen. Dat vond ik waarschijnlijk wel tof klinken 😁. Maar het bood vooral een veiligheid: Ik durfde blijkbaar alleen op die manier Jaap zijn botsing met reuma te bezingen. We waren begin twintig en niet gewend over gevoelige emotionele zaken in het leven te praten. In ‘Mick Johnston’ beschrijf ik de worsteling van een jonge man die zijn droom niet verder kan leven door ziekte: “I’ve got a pain in bones, and it won’t do me good”. Volgens mij heb ik hem nooit verteld over het nummer. Hij heeft het zeker gehoord. 

Toen Jaap naar Zweden emigreerde voor de liefde en nieuw geluk vond, heb ik met ‘Mister Johnston (went to a foreign land)’ een hoopvol vervolg gegeven op het sombere ‘Mick Johnston’. Ik vond dat Jaap dat verdiende. Hij had zichzelf opnieuw uitgevonden. Met alle ups en downs die daarbij horen, leek hij een mooie toekomst tegemoet te kunnen zien…. Tot dat Jaap getroffen werd door het TBE virus. Een Teekenbeet werd hem uiteindelijk fataal. 

A Friend Of Mine

In de intense periode waarbij Jaap in het ziekenhuis vocht voor zijn leven, schreef ik ‘The Waiting’. We dachten allemaal voorwaarts in een onduidelijk traag traject van herstel. Toen er complicaties kwamen, kon zijn lichaam het niet meer aan en werd het voorwaartse proces plots één van loslaten. Ik heb het nog gezongen, daar aan zijn sterfbed in Stockholm. We stonden er met familie en vrienden te snotteren, te vertellen, herinneringen op te halen, Jaap’s favoriete muziek te luisteren en te lachen om mooie anekdotes. Dan… wat laatste liefdevolle woorden en een aai over zijn bol… Geen idee of en wat hij er van meekreeg, maar een intensere verbondenheid kan je niet voelen als op dat moment. We lieten met elkaar Jaap los in de wetenschap dat zijn vriendschap altijd zal blijven. Mijn loslaten beschrijf ik in ‘a Friend of Mine’: 

Een nieuwe lente, niet zonder jou

Een maand later, vandaag op de kop af 4 jaar geleden, stonden we bij het prachtig witte kerkje op een heuvel bij Ekerö aan het water. Op de zelfde plek waar Jaap en Gunilla getrouwd en dochters gedoopt zijn, werd nu zijn uitvaart gehouden. Dezelfde kerkklokken, hetzelfde geluid vertelden het verhaal van leven en dood. Tijdens de dienst zong en speelde ik samen met vriend Arjan en partner Linda ‘a Friend Of Mine’ en ‘Nieuwe Lente’ (van mijn EP ‘Uit de Tijd Gekomen’.)

De zon scheen op Jaap zijn kist terwijl we Nieuwe Lente speelden. Na de dienst heb ik het nummer nog acapella gezongen bij Jaap zijn laatste rustplaats naast het kerkje. Die volgende zomer, toen ik alleen op reis was, schreef ik ‘Chapel on the Hill’. Het was op de zuidelijke flanken van de Sierra Nevada, de hoogst gelegen camping van Spanje, bij het plaatsje Trevelez. Op het moment dat ik besloot dat de song af was en de gitaar wilde opbergen hoorde ik voor het eerst, in de anderhalve dag dat ik daar was, vanuit het dal… kerkklokken. Wonderlijk mooi. 

Always sunshine

Later volgde nog een mogelijk afsluitend  ‘Always Sunshine’ waarin ik met Jaap zijn immer positieve instelling (“Achter de wolken schijnt de zon”) de schoonheid van het rouwen probeer te vangen. De verdieping in vriendschap met Jaap’s mede-vrienden, verbinding met zijn directe familie en de aansporing om nog meer te gaan voor je dromen zijn deel van die schoonheid. Ieder rouwt anders, maar ik zie in die schoonheid de geest van Jaap en beschouw het als immaterieel nalatenschap waar ik graag rentmeester van wil zijn. 

Muziekale groet, Robert Baarda

Ps. deze songs wil ik opnemen en uitbrengen in koppeling met het project van defietsendevrienden.nl. Hoe ik dat financieel voor elkaar ga krijgen weet ik nog niet. Daar ga ik de komende weken wel mee bezig. Waarschijnlijk lanceer ik een crowdfunding. Misschien is er een mogelijkheid voor subsidie. Geen idee, maar het gaat me lukken.

ENGLISH TEXT

My songs about Jaap

When I first wrote a song about Jaap, I started calling him Mick Johnston. I thought that probably sounded cool 😁. But above all it offered a safety: apparently that was the only way I dared to sing about Jaap’s collision with rheumatism. We were in our early twenties and not used to talk about sensitive emotional matters in life. In the song ‘Mick Johnston’ I describe the struggle of a young man who cannot continue to live his dream because of illness: “I’ve got a pain in bones, and it won’t do me good”. I don’t think I ever told him about the song. He has certainly heard it.

When Jaap emigrated to Sweden for love and found new happiness, I gave ‘Mister Johnston (went to a foreign country)’ a hopeful sequel to the sombre ‘Mick Johnston’. I thought Jaap deserved it. He had reinvented himself. With all the ups and downs that go with it, he seemed to be facing a bright future…. Until Jaap was struck down by the TBE virus. A tick bite eventually became fatal to him.

A Friend Of Mine

During the intense period in which Jaap was fighting for his life in hospital, I wrote ‘The Waiting’. We were all thinking ahead in an indistinctly slow process of recovery. When complications arose, his body could no longer cope and the forward process suddenly became one of letting go. I sang it at his deathbed in Stockholm. We stood there with family and friends, snickering, telling stories, reminiscing, listening to Jaap’s favourite music and laughing about wonderful anecdotes. Then… some last loving words and a pat on his cheek… I don’t know if and what he got out of it, but you can’t feel a more intense connection than at that moment. Together we let go of Jaap, knowing that his friendship will always remain. I describe my letting go in ‘a Friend of Mine’:

A new spring, not without you

A month later, exactly 4 years ago today, we stood at the beautiful white church on a hill near Ekerö by the water. On the same spot where Jaap and Gunilla were married and their daughters were baptised, his funeral was being held. The same church bells, the same sound told the story of life and death. During the service I sang and played together with friend Arjan and partner Linda ‘a Friend Of Mine’ and ‘Nieuwe Lente‘ (New Spring) from my EP ‘Uit de Tijd Gekomen’.

The sun shone on Jaap’s coffin while we played Nieuwe Lente. After the service I sang the song acapella at Jaap’s final resting place next to the little church. That next summer, when I was travelling alone, I wrote ‘Chapel on the Hill’. It was on the southern flanks of the Sierra Nevada, the highest campsite in Spain, near the town of Trevelez. At the moment I decided the song was finished and wanted to put the guitar away, I heard for the first time, in the day and a half I was there, from the valley… church bells. Miraculously beautiful.

Always sunshine

Later followed a possible closing ‘Always Sunshine’ in which I try to capture the beauty of mourning with Jaap’s always positive attitude (“Behind the clouds the sun shines”). The deepening in friendship with Jaap’s fellow friends, the connection with his immediate family and the encouragement to go for your dreams even more are part of that beauty. Everyone mourns differently, but I see the spirit of Jaap in that beauty and consider it an immaterial legacy that I would like to be steward of.

Musical greetings, Robert Baarda

Ps. I want to record and release these songs in connection with the project of defietsendevrienden.nl. How I’m going to get that done financially I don’t know yet. I’m going to work on that in the coming weeks. Probably I will launch a crowdfunding. Maybe there is a possibility for subsidy. No idea, but I will manage.