Het moet de winter van 1987 zijn geweest. Na onze gezamenlijke jaren op de Christelijke Basisschool De Branding, gingen we samen naar de Christelijke MAVO ‘t Lichtschip in Dronten. Veel jongeren die in Dronten op school zaten, gingen op de fiets. Enkele luilakken kregen wellicht van hun “slechte opvoeders” een buskaart, maar de echte polderkinderen trapten zich gezond richting het voortgezet onderwijs. Menigmaal zowel ‘s ochtends als ‘s middags tegen de wind in. Als er toen geen basis is gelegd voor een goede fietsconditie, dan weet ik het niet meer. Ik moet bekennen dat me de tegenwind gestolen kan worden. Nog altijd heb ik er een gruwelijke hekel aan. Ik hou van de weerstand die een stijle bergweg brengt, maar tegenwind kan me waarschijnlijk door die middelbare schoolperiode niet bekoren.
Terug naar die winter van ‘87. Het was een koude winter met sneeuw en temperaturen onder de -10 graden Celsius. Steeds meer medescholieren hielden de fiets in de schuur, de benen stil en kropen besmettelijk dicht op elkaar in één van de bussen waarmee de Veluwse Autobusdienst (VAD) met lijnnummer 147 richting Harderwijk reed. Op een gegeven moment waren Jaap en ik van al die jongeren de enige twee die de barre tocht aanvaarden. We spaarden zo de kosten van een weekkaart uit en kregen dat geld van onze “goede opvoeders” als extra zakgeld uitbetaald.
Het had best iets heroïsch. Pyamabroek onder de gewone broek en gaan! In het donker zagen we de volgepropte VAD Den Oudsten autobussen naar Dronten rijden, terwijl de goed oplettende sardientjes vanuit die geel-witte dieselronkende bussen twee paar dynamo aangedreven fietsverlichtingen ontwaarden. Ik had een tweedehands tussenmaat fiets zonder versnellingen. Af en toe moest ik stoppen om sneeuw weg te pulken tussen spatbord en band. Dat zat daar opgehoopt en vastgeplakt dusdanig in de weg dat het wiel vastliep. Niets hield ons tegen, behalve een stevig advies van de weerdiensten om niet te lang buiten te zijn wegens te strenge vrieskou. Dat gebeurde twee keer die winter. De rest van de koude winterdagen fietsten Jaap en ik gebroederlijk onze schooldagen tegemoet. Tijdens de gymles kon de pyamabroek uitgetrokken worden. Geen idee of we op dagen waarop we geen gymles hadden de pyamabroek heel de dag aanhielden of ons tussendoor op het toilet omkleedden.
Jaap verliet de MAVO na een jaar en ging in Emmeloord op school. Er brak een tijd aan waarin we elkaar minder zagen, maar de vriendschap bleef. Toen er auto’s in het spel kwamen en onze beide vriendengroepen tijdens het stappen met elkaar versmolten, gingen we elkaar weer intensiever zien. Samen trokken we er doordeweeks ook regelmatig op uit. Bijvoorbeeld om te snookeren of het DAF museum te bezoeken. Nu, in aanloop naar de fietstocht die we dit jaar gaan maken, worden we door kledingmerk Kalas voorzien van perfecte fietskleding voor vrijwel alle weersomstandigheden. Futurumshop draagt ook een steentje bij en tegen inkoopsprijs hebben we daar aanvullende kleding aan kunnen schaffen. Uit nostalgie zou ik eigenlijk een pyamabroek mee moeten nemen. Mocht het echt koud worden, dan trek ik die gewoon onder de gewone fietsbroek aan en gaan…
Robert Baarda
ENGLISH TEXT
Pyjama bottoms underneath our pants and off we went!
It must have been the winter of 1987. After our years together at the Christian primary school “De Branding”, we all went to the Christian MAVO (high school) “’t Lichtschip” in Dronten. Lots of those who went to school in Dronten went by bike. Some lazybones may have been given a bus pas by their indulging parents, but the real Polderkids pedalled themselves healthy while pursuing their secondary education. Oftentimes against a headwind in the morning as well as the afternoon. If that wasn’t a solid basis for a strong biking condition, I don’t know what is. I have to confess that I don’t particularly care for headwind. I rather loathe it, in fact. The resistance of a steep mountain road I like, but headwinds have a bad aftertaste, most likely something that goes back to my time in high school.
Back to the winter of `78. It was a cold winter, with snow and temperatures below -10 degrees Celsius. Increasingly my classmates left their bikes in the sheds, their legs still and huddled together contagiously in one of the buses of line 147 to Harderwijk, provided by the Veluwse Autobusdienst (VAD). At some point, Jaap and I were the only ones to make the chilling trek. We saved the money of a weekly bus ticket, and our exemplary parents paid out the saving in added pocket money.
There was something heroic about it. Pyjama bottoms underneath our pants and off we went! In the dark, we saw the packed VAD Den Oudsten buses go to Dronten, while the more attentive of those mushed together sardines could only make out two flickering dynamo lights from their vantage point on the yellow and white diesel fume spewing buses. My bike was a second hand intermediate without any gears. Now and then I had to stop to pick out the snow from in between mudflap and tire where it piled up until the wheel got stuck. Nothing could stop us, except for a stern warning from the weather services to stay inside due to extreme frost. That happened twice that winter. On all the other cold winter days, Jaap and I biked to school in brotherly companionship. During gym class, we could take off our pyjama bottoms. I can‘t remember whether we kept them on on days without gym class, or whether we went to change in the toilets.
Jaap changed schools after a year and went to Emmeloord. It was a time when we saw less of each other, but the friendship stayed. As cars got involved and both our circles of friends merged, we got to see more of each other again. We went out together during the week as well, for example to play snooker or visit the DAF museum. Now, as our big bike tour is coming up, clothing brand Kalas is providing us with perfect cycling garments for virtually all weather conditions. Futurumshop is supporting us as well by letting us buy additional clothing at acquisition price. Out of nostalgia, I really should bring a pair of pyjamas. If it very really cold, I just put them underneath my pants and off I go…
Robert Baarda
De Fietsende Vrienden 