Bankje vol hersenspinsels. Overleeft hij? Niet?

(English text below)

Het water kabbelt rustig. Het weer lijkt ook een rustdag te hebben. Windstil, zonnig en een heerlijke temperatuur. En dat in de herfst. Daar aan het water zit een  man op het bankje. Hij staart ogenschijnlijk relaxed over het water.  Voor de buitenstaander een prachtig tafereel.

Ik weet wel beter. Het storm namelijk in zijn hoofd. Zijn gedachtewereld gaan van links naar rechts. Een tornado van overpeinzingen neemt telkens een andere afslag.

Z’n hersenspinsels maken overuren:

Zou hij het overleven?
Kan hij binnenkort van de beademing?
Ik vond Jaap eigenlijk nergens op reageren
Wat zag hij er mager uit
Die K-teek
Waarom?
Waarom?
Het stonk wel in het ziekenhuis
Fijn dat Age bij me is trouwens
Jaap gaat het toch wel redden?
Niet overleven kan helemaal niet
Hij is nog zo jong
Toch, als je hem zo ziet liggen
Ik moet het nog zien
Je ogen dan weer open, dan weer dicht
Konden we maar ruilen
Oh ja, ik moet de advocaat nog bellen
Ook dat nog. Zo’n scheiding kan er ook wel bij
Wat een ellende
Hoe lang duurt dit nog?
Ik heb eigenlijk zin om te schreeuwen
Maar het is hier zo rustig
Dus toch maar niet doen
De natuur zou ervan schrikken
Jaap, Jaap, Jaap
Waarom, waarom, waarom?
Waarom liet je je niet inenten?
Had een hoop ellende kunnen besparen
De doctoren waren nog hoopvol
Toch?
Ik kan het me nauwelijks voorstellen
Maar hoop moet je houden
Fijn trouwens dat Age Jaap nog heeft voorgelezen
Zou Jaap dat gehoord hebben?
Ik hoop het wel
Het lijkt of hij luisterde
Morgen weer naar het ziekenhuis
Geen zin in
Maar wat moet dat moet
Waar ben ik in beland?
Hoe lang gaat dit nog duren?
Waarom?
Waarom?
Hij ziet er zo mager uit
Zou hij het overleven?
…

De man op het bankje is mijn vader. Ik kan niet in zijn brein kijken, maar zie dat deze situatie hem energie kost. Hem diep raakt. Is ook een onrealistische situatie om je eigen zoon zo te zien lijden. Van buiten lijkt mijn vader rustig, maar van binnen is hij dat absoluut niet. Daar stormt het in de kalmte van buiten.

Ik laat hem op het bankje zitten. Alleen met zijn gedachten. En maak er een foto van.

Voor hem, maar ook voor mijn moeder en stiefvader, onderneem ik de Tour De TBE. Om aan hen te denken en Jaap te herdenken.

X,

Age

ENGLISH TEXT

The storm within the calm

A bench full of worries. Will he survive? Won’t he?

The water is babbling away calmly. The weather seems to have taken a day off. The air is pristine, the sun warm and the temperature perfect. All that in autumn. There, on the water’s edge, a man is sitting on a bench. Apparently calm, he is staring out across the water, a beautiful scene for the observer.

I know better. The storm is raging in his head. His mind goes every which way, a tornado of thoughts, taking another path each time.

His imagination is making overtime:

Will he survive?
Can he come off the ventilator soon?
I thought he was unresponsive
He looked so skinny
That f*ng tick
Why?
Why?
The hospital smelled really bad
I’m glad Age is with me
Jaap will make it, won’t he?
He can’t not make it
He’s so young
Still, if you see him like that
I’m not convinced
Your eyes now open, then closed
If we could just trade places
Oh yes, I still have to call the lawyer
That’s all I need, a divorce on top of everything
What a mess
How long will this go on for?
I really feel like screaming
But it’s so silent here
Best not
I’d scare everything around me
Jaap, Jaap, Jaap
Why, why, why?
Why didn’t you get the vaccine?
It would have saved so much grief
The doctors had hope still
Right?
I can hardly imagine
But you have to keep hoping
I’m glad Age read to you
Wondering if you heard
I hope so
It seemed like you were
Tomorrow we’ll go to the hospital again
I don’t want to
But needs must
How did I get here?
How long is it going to last?
Why?
Why?
He looks so skinny
Will he make it?
…

The man on the bench is my dad. I can’t look into his head, but I can see the toll this is taking on him. It’s hitting him hard. It’s a surreal situation to see your own son suffer like this too. On the outside he seems calm, but inside he isn’t. Inside, the storm is raging within the tranquility of his demeanor.

I leave him sitting on the bench. Alone with his thoughts. And take a picture.

For him, but also for my mother and father-in-law, I’ll ride the Tour De TBE. To be with him in my thoughts and to remember Jaap.

X,

Age