Tappernøje, 26 augustus 2022 – Als we wakker worden, blijkt het buiten foggy. Van de stad en de zee is niets meer te zien. Gelukkig is in het huis waar we verblijven de sfeer niet grijs en grauw, maar juist kleurrijk. Droge humor voert te boventoon. Lachsaldo’s vliegen door de kamer. Jaap zou trots op ons geweest zijn. Humor is een belangrijke batterij tijdens onze tocht der tochten. Ook deze zesde dag, die ons in Denemarken gaat brengen.

Mona, die zelf op de camping van Heiligenhafen heeft geslapen, begroet ons op een vriendelijke manier als ze om 8:15u haar eigen huis in stapt. Richard raakt al snel met haar in gesprek. Het onderwerp, hoe kan het ook anders, is surfen. Ondertussen wordt er ontbeten en maken we ons klaar voor een nieuwe fietsdag. Een dag waar we Duitsland achter ons gaan laten. Maar eerst, jullie raden het al, Heiligenhafen aftekenen op onze bolide. Deze belangrijke taak is voor wakeboarder Mona weggelegd. Ze vervult haar taak met verve.

Na deze plichtpleging trappen de mannen hun fiets aan en zetten koers richting het altijd gezellige Denemarken. Al snel fietsen Arjan, Richard en Robert Heiligenhafen uit. Het schiereiland Fehmann lonkt al. Een klein minpuntje is echter dat de navigatie niet goed meewerkt dit keer. Hij stuurt de fietsers onder de brug door, terwijl er toch echt overheen gereden moet. De mannen moeten dus een stuk je klunen.

Eenmaal op de brug draaien de benen al snel weer rond en volgt één rechte lange weg naar Puttgarden. Hier kunnen we van alles over schrijven. Dat er schapen in de weilanden liepen. Dat de zon niet echt wilde doorbreken. Dat er mooie zeilboten ronddobberden in het water. Maar dat doen we niet. We laten het hierbij. Als de fietsers bij de Ferry aankomen, doet Age dat ook. Over timing gesproken. De fietsen worden op de fietsdrager gezet en de fietsers stappen in de auto. Zo rijden we gezamenlijk de boot op.

Over de boottocht zelf valt niet veel te schrijven. Je zit ruim een half uur bij elkaar aan tafel, hebt het erover en dan moet je de auto weer in. Dat laatste is overigens als origami voor gevorderden met de smalle ruimte die er beschkbaar is tussen auto en muur. Maar flexibel als we zijn wurmen we ons in de auto en rijden naar de officiële grenspost van de monarchie Denemarken. Omdat de meeste van onze paspoorten onderin de tassen liggen en je die dus moeilijk kunt pakken, kijken we met een oerhollandse glimlach naar de douanebeambten. Ze trappen erin en zonder onze reisdocumenten te laten zien, rijden we het derde land van de Tour De TBE binnen. Dat moet worden vastgelegd voor het nageslacht.

Met Age wordt afgesproken om een eetplek op te zoeken zo’n 50 kilometer van de grenspost. Terwijl de fietsers een lange, ietwat saaie, rechte weg fietsen, gaat Age de uitdaging aan om een gezellige plek te zoeken om wat te eten. Onderweg maakt de Whatsapp van Age overuren. Wat is er toch aan de hand? Zodra er een gelegenheid is om de auto aan te kant te zetten, opent Age zijn telefoon. 15 nieuwe berichten in de Jaap-app. Over de moeder-der-auto’s. De D-Kadett. Dit behoeft enige uitleg. Een van de eerste auto’s van Age was een gele D-Kadett. Deze was zo lelijk dat Jaap spontaan foto’s ging maken van andere D-Kadetten. Jaap bracht zo’n dertig jaar geleden het virus over op Robert, Richard en Arjan. Samen begonnen ze uit grap de D-Kadett Club. Wat sinds een jaartje of 15 een officiële facebookpagina heeft. Toen Jaap TBE had en in het ziekenhuis lag, hebben we naast het bed van Jaap het ook regelmatig over deze Club gehad. Jaap was immers de founding father en er is heel veel over gegennegapt destijds.

Terug naar het zoeken van een eetplek. Dat lijkt moeilijker dan gedacht. Maar de Sherlock Holmes van De Fietsende Vrienden slaagde er uiteindelijk wel in om bij de haven van Vordingborg een plekje te bemachtigen bij een eenvoudig etablissement. Omdat de fietsers nog een uur verwijderd zijn van deze plek, klapt Age de laptop open om alvast aan deze blog te beginnen. Net als hij er lekker inzet, hoort hij zijn naam scanderen. Robert, Richard en Arjan zijn gearriveerd! De fietsen worden neergezet en de verlate lunch besteld. Hotdogs (ook de vegetarische variant is aanwezig) moeten voor de puf zorgen om de laatste 35 kilometer van vandaag te voltooien.

Als een rit doorsnee, druilerig, duf, eentonig, geestdodend, geesteloos, kleurloos en langdradig is, zoek je wat afleiding. Gewoon om jezelf op te peppen. De volgende fotoserie komt voort uit zo’n verzetje. Het zorgde voor de nodige amusement en aandacht:

Deze actie blijft niet onopgemerkt bij het aanwezige Deense publiek en al snel is Age druk in de weer om deze mensen uitleg te teven over onze Tour De TBE. Net als tijdens eerste rit in Duitsland erkent men ook hier de gevaren van TBE. “Goed dat jullie hiermee bezig zijn, hieraan zou veel meer aandacht moeten worden besteed”. Ondertussen zijn de fietsers er vandoor gegaan. Age doet hetzelfde na zijn redevoering.

Hoe dichter bij de eindbestemming, des te mooier de omgeving wordt. De via de website aangeboden overnachting door Pernille Florentz blijkt een hooggelegen boerderijwoning te zijn. Hier kunnen we de avond en de nacht goed doorbrengen!

Even tijd voor een reclameblokje: Wil jij ook die unieke De Fietsende Vrienden beleving hebben en overnachten op een schitterende plek in het rustieke Denemarken? Laad dan je batterij op, kom tot rust en geniet van de herten en fazanten om je heen. Reserveer snel dit huisje van maar liefst 110.0 m², gesitueerd in de acherlanden van Tappernøje. Je kunt boeken bij Ginchalet, onze dagsponsor van vandaag: https://ginchalet.nl/en/apartment/Geranium/900904

Dit is de eerste overnachtingsplek waar we zelf gaan koken. Richard blijkt masterchef kokkerellen te zijn en bereidt in no-time een heerlijke fietsersmaaltijd voor. We eten met zijn vieren een kilo spagetthi bolognese met verse groenten. Ondertussen lopen er enkele hertjes aan ons voorbij. Genieten mensen!

In de avond draaien we nog de Spotifylijst “Jaap’s FavouHits” met de lievelingsliedjes van Jaap. We bellen allevier ons thuisfront op, die we uiteraard missen. De was wordt gedaan, alsmede de afwas. En terwijl Age zijn blog’s afschrijft, spelen Robert en Arjan nog een potje kicks. Richard ruimt ondertussen op en checkt het weer. Dat voorstelt niet veel goeds. Rond de klok van 11:30u wordt het bed opgezocht. Morgen naar alle waarschijnijkheid in de regen naar Helsingør. Maar dat zien we dan wel weer!

Sportieve groet,

Age, Arjan, Richard en Robert