5 september 2022, Stockholm – Heerlijk wakker geworden in de stilte van Sävö. Extra vroeg, want ik wil een ochtendwandeling maken om dit mooie eiland. Vandaag verruilen we de rust van het eiland voor de reuring van de stad. Dus nu het nog kan lekker genieten van de natuurschone sereniteit.

Er zijn twee wandelpaden op Sävö, namelijk Sörmlandsleden en Sävöleden. Ze worden aangegeven met oranje pijlen (S) en dito gekleurde stippen. Ik kies deze vroege ochtend voor de Sörmlandsleden. Dit pad voert mij van appelbomen, door bossen, langs weiden en brengt me uiteindelijk naar het hoogste punt op het eiland dat 18 meter boven de zeespiegel ligt. Gedurende mijn wandeling trotseer ik rotsachtige heuvels, steile bergen en kleine kloven. Het bos waar ik doorheen loop bestaat uit dennen en sparren. De flora die ik aanschouw is rijk aan soorten. De vegetatie bestaat onder andere uit bloeiende heide, mosgroen rotsmos, linde, klis en wat struweel. Jawel, het is genieten in dit beeldschone buitenleven!

Als ik na een wandeling van een kleine 3 kilometer uiteindelijk de top van Sävö bereik word ik getracteerd op schitterende vergezichten. Het is dus meer dan de moeite waard geweest om extra vroeg uit de veren te gaan. Want zeg nou zelf, hier kun je toch uren naar kijken?

Helaas heb ik geen uren, dus snel ik mij weer terug naar onze slaapplek Sävö Vandrarhem & Café. Op de weg terug loop ik nog een paar reeën tegen het lijf. Je kunt dus zeggen dat moeder natuur mij deze ochtend trakteert op werkelijk prachtige plaatjes.

Eenmaal terug bij ons gastenverblijf is inmiddels iedereen uit zijn bed en staat het ontbijt al voor ons klaar. Maaike en Ingo vergezellen ons bij de ochtendmaaltijd. Waarbij Maaike in geuren en kleuren vertelt over de geschiedenis van Sävö. “Sävö is vooral bekend om zijn oude loodshuizen, die vanaf de 17e eeuw door loodsen werden gebruikt. De voormalige loodshuizen worden nu gebruikt als herberg alias gasthuis. Jullie slaapverblijf bestaat uit twee rode houten huizen (Båtsmannen en Lotsen) uit 1870 en werden vroeger gebruikt als dienstwoning voor de loodsen die hier werkten. De laatste loodsmannen verlieten het eiland in 1963 en sinds 1997 zijn de gebouwen in gebruik genomen als guesthouse. Op de zuidoostpunt van het eiland, nabij de aanlegstijger, bevindt zich een klein museum (Lotsmuseum) dat de geschiedenis van het loodswezen weerspiegelt.“. We luisteren aandachtig en ik besluit terplekke nog even het museum te gaan bezoeken.

Na het ontbijt poetsen we onze tanden en pakken we de laatste spullen in. We fietsen terug naar de boot, die ons weer naar het vaste land zal brengen.

Dit mooie en autovrije eiland was onze laatste stop voordat we Jaap zijn geliefde stad Stockholm zullen gaan bereiken. We werpen daarom nog een laatste blik op Sävö voordat we de boot in stappen.

Dan is het tijd voor de terugtocht. De stoere, baardloze viking Ingo vaart ons veilig over het water van de Oostzee naar het vaste land.

Eenmaal terug bj de haven van Kállvik wacht ons nog een belangrijke taak, namelijk het aftekenen van Sävö. Ehh, die staat niet op de kaart. Op de motorkap staat namelijk Västerljung, het postadres van Sävö Vandrarhem & Café. Voor de plaatselijke postbode is het namelijk teveel werk om iedere dag met het bootje de post naar Sävö te brengen. En dat begrijpen we. Daarom tekenen Maaike en Ingo niet Sävö, maar Västerljung af. Toch schrijft Maaike stiekem nog wel even Sävö op de kaart. Wij keuren het goed!

Na dit dagelijks terugkerend tafereel zou je denken dat we direct in de startblokken staan om koers te zetten naar de hoofdstad van Zweden. Maar niets is minder waar. Zoals gewoonlijk worden de bandjes opgepompt. Maar Robert breekt bij het bijpompen van de banden zijn ventiel af. En dat moet eerst verholpen worden, voordat aan de 93 fietskilometers van vandaag begonnen kan gaan worden.

Er zijn slechtere plekken op onze aardkloot om aan je fiets te sleutelen. Het zou zomaar eens kunnen dat Robert het smoesje van een gebroken ventiel gebruikt om nog een keer extra te genieten van het uitzicht. Maar daar zullen we nooit achter komen. Hij ontkent dit namelijk in alle toonaarden. Als het eufel van de binnenband is verholpen, stappen Robert, Richard en Arjan eindelijk op hun fiets. De rit richting Stockholm is begonnen!

Één van de eerste plaatsjes die we passeren is Viksnäs. Nou en, hoor ik jullie zeggen. Maar als ik jullie nou zeg dat Abba legende Benny Andersson in dit idyllische plaatsje een buitenhuis heeft? Nu ook zo benieuwd hoe zijn paleisje eruit ziet? Komt ‘ie dan hè:

We rijden door op de Källviksvägen, dezelfde weg die ons gisteren naar Sävö bracht, tot aan de 219. Op deze weg rijden we via Tuna naar het plaatsje Västerljung. Waar hebben we deze naam eerder gehoord? Vervolgens fietsen we via Vagnhärad richting Sörby. Tussen deze twee typische Zweedse dorpjes ligt aan het water het geliefde Tullgarns Slott ook wel genaamd Tullgarn Palace. Dit is een koninklijk zomerpaleis. Dus snel even kijken of de leden van het Zweedse koningshuis nog vakantie hebben. Helaas heb ik ze niet kunnen spreken.

Maar mocht je ooit in de buurt zijn, rij hier dan zeker even langs. Het is een mooi paleis, dat gebouwd is in de jaren 20 van de 18e eeuw met een mix van rococo, gustavische en victoriaanse bouwstijlen. Leuk weetje: het interieurontwerp wordt beschouwd als één van de mooiste van Zweden, Aldus wikipedia.

Wij vervolgen onze fietstocht op het asfalt van de Skanssundet. Halfweg volgt een gratis overtocht over de himmerfjärden met een pontje. Maar voordat wij ons aan deze overtocht wagen, peuzelen we eerst onze welverdiende lunch op.

Inmiddels zitten we in de regio die dezelfde naam draagt als de hoofdstad van Zweden, namelijk Stockholm. Hier is meer geld voor onderhoud van de wegen merken we enkele kilometers na het verlaten van het pontje. Er wordt namelijk nieuw asfalt op deze kant van de Skanssundet neergelegd. En weet je waar racefietsbanden niet van houden? Precies, van verse asfaltbestrating. Ik word teruggefloten door de fietsers. Hun banden zitten jammergenoeg al onder de wegdrap. Dat halen we er eerst af. Dan worden de stalen rossen op de fietsendrager gezet en rijden we net zolang door totdat de bestrating hard en oud genoeg is om over te fietsen. Al met al is dat zo’n 4 kilometer verderop.

Als de mannen hun benen weer laten draaien, besluit ik nog een Fika-pauze te nemen. We hebben immers afgesproken dat we vanaf hier rechtstreeks naar onze eindbestemming van vandaag rijden. En omdat de Volvo volgauto sneller is dan de fietsen, kan ik nog even rustig aan doen, zodat we ongeveer gelijkertijd aankomen in de door Jaap zo geliefde stad.

Feestelijk onthaal in Stockholm

Als ik na 10 minuten zoeken de bezemwagen eindelijk op een laden-en-lossenplek in de Humlegårdsgatan parkeer, stoppen er direct diverse mensen om van de auto een foto te maken. De kleurrijke motorkap trekt ook hier in Stockholm volop de aandacht. Ik mag hier eigenlijk maar 15 minuten lang staan, maar dat zal wel langer gaan duren. Vakkundig haal ik mijn Specialized racefiets van de drager en zet de auto op slot. Mijn voeten zet ik op de trappers en ik fiets richting de Grev Turegatan 15, waar we de komende twee nachten slapen. We bevinden ons in de elegante wijk Östermalm, die bekend staat om de chique bars en restaurants op het Stureplan-plein. Net voordat ik de hoek om fiets, hoor ik gejuich en applaus. Het zal toch niet…

Jawel dus, familie en vrienden vormen een welkomsthaag. Omdat dit opvalt bij de voorbijgangers, blijven die ook staan en klappen mee. Als de winnaars van de Tour De France, zo worden we straks binnengehaald in Stockholm. Wat mooi zeg…

Ik knijp in de rem en wacht op Arjan, Richard en Robert. Dat duurt niet lang. Met zijn vieren fietsen we richting het welkomstcomité en de ballonnen. Wat een feestelijk en tegelijkertijd emotioneel onthaal is dit, na ruim 1.550 kilometers fietsen. Kippenvel mensen!!

’s Avonds is er voor ons een feestelijk dinner georganiseerd in restaurant Bara Enkelt. Dat is een kwartiertje met de metro of ruim 45 minuten met de benenwagen. En wat doe je dan als je al ruim 1.550 kilometer hebt gefietst? Inderdaad, we besluiten te gaan lopen! Uiteraard maken we onderweg een foto bij het bord “Gamla Stan”, want Nästa Gamla Stan zijn zo’n beetje de enige Zweedse woorden die wij kunnen spreken. En we maakten de foto ook al 5 jaar eerder toen we Jaap bezochten in het ziekenhuis. Om precies te zijn op 21 oktober 2017 (onderste foto).

Als we Bara Enkelt binnen lopen, klinkt er luid gejuich. Ook hier worden we weer feestelijk ontvangen. Naast familie en vrienden zijn ook Gerda Neijenhuis (bij wie we overnachten), Jeroen Kok (Jaap zijn beste vriend) en de dochters van Jaap aanwezig. Het wordt een gezellige avond, waarvan we de foto’s in het privé-archief laten, want what happens in Bara Enkelt, stays in Bara Enkelt (Hey Eetsj, ik ben echt heel trots op je). Één foto willen we jullie niet onthouden, namelijk die van De Fietsende Vrienden met de dochters van Jaap, Emilia en Daniela. Zo is Jaap via deze mooie meiden ook fysiek aanwezig.

Tijdens het diner maken we de voorlopige eindstand van de donaties bekend: € 12.435,07. Dat is nog exclusief het hoogste bod op het gesigneerde shirt. Dat staat op € 600,-. Tot morgenavond (6 september 2022) kan nog op dit unieke wielershirt geboden worden.

Morgen fietsen we van Stockholm naar Ekerö, Jaap zijn laatste rustplaats. Dat zal van alle fietstochten de meest emotionele worden.

Tot dan, Age